Naast tri atleet ben ik de trotse meter van Liam , 7jaar. In eerste plaats is ie een voetballer, dan tennisser en een beetje een zwemmer. En sinds een tiental weken is ie aan het lopen via run4kids.
Ik was verrast dat ie met twee vriendjes zich had ingeschreven voor start to run 5km. Twee jaar geleden zeurde ie nog als ie 500m moest lopen naar de bakker of 1km wandelen naar de speeltuin van pijn in de benen. Nooit een potentiële loper in hem gezien.
Dus hij heeft die start to run sessies zonder morren voltooid, ook al gaven zijn twee vriendjes het op halverwege de cursus.
Bedoeling is om tot slot de 5km Bilzen run mee te doen. 5km…ik vond dat veel voor een 7 jarige. Maar afgelopen woensdag 18mei kreeg ik van de trotse mama het bericht dat ie al 5km had gelopen en het Bilzen run parcours had verkend.
Eigenlijk zou zijn mama met hem meelopen … Maar zij is noodgedwongen moeten stoppen wegens blessureleed. Vlug versleten na een topsportcarriere in een ver verleden ;-)
Dus meter Wendy ging mee met Liam Bilzen run lopen. Nonkel Patrick deed ook mee, kwestie van de benen wat los te lopen na 4000km zittend op een motor :-)
Een racebelt meegenomen voor een bezorgde Liam: “mag dat? Mogen er wel gaatjes in borstnummer gemaakt worden? Wat als dat afzakt? “
Aan de start vinden we zijn loopgroep, vooraan. Daar was ik nu wel wat bezorgd over want meestal is dat voor Sprinters. Gelukkig mochten we wat naar achteren. Want die kleintjes worden soms over het hoofd gezien in de massa volwassenen.
Een laatste peptalk van zijn coach: “ het is wedstrijd dus je mag alles geven”.
Startschot: Liam volgde braaf zijn coach , soms ongerust rondkijkend op zoek naar mij.
1,5 km bergop: niet mijn ding maar Liam had er geen last van.
Hij deelt een beetje mijn angst: “ we zijn toch niet laatst he?” Bij een keerpunt kon ik hem geruststellen hoeveel lopers er achter ons waren: hij was gerust, die konden ons niet allemaal inhalen.
Onderwege ETL coach Mario onder een paraplu verscholen: ik zag hem denken, looptechnisch is er idd nog werk aan de winkel.
Liam genoot van in de Regenplassen te lopen. Hij had adem over om te praten over wat ie zag. Hij was verrast dat er mensen langs de kant stonden te juichen of te klappen. Iedere km vroeg ie of we al aan de volgende km waren. Nergens heeft ie gehijgd of gewandeld! Al zeker niet gezeurd!
Hij kreeg een compliment van een Nederlandse mevrouw: gevolg … Liam liep een vitesse sneller.
Hij wist de weg naar de finish. “ is het dan al gedaan? “ vroeg ie verbaasd. Even verwarring toen een ambulance met luide sirene het wedstrijdparcours opreed. Hij schoot van rechts naar links het voetpad op.
“ heb je nog over ? “ vroeg ik . “ jaaa”. Hij mocht van me sprinten tot aan de finish . Nou, had ik me even verkeken in het tempo dat ie nog aankon. Met veel moeite heb ik hem proberen bij te houden. Ik wou namelijk toch graag met hem samen over de finish.
Iedereen erg trots op onze Liam! Ik hoop in de toekomst nog samen te lopen…