Laatstleden zondag nam ik samen met Alizee en Bart deel aan de Almere triatlon (halve afstand). Een wedstrijd dat ingepland stond als een clubwedstrijd; heb me dus gemakkelijk laten overhalen om mee te doen. De tijd van knallen, snelle tijden en goede prestaties zijn nooit echt aan mij besteed, maar omdat de voorbereidingen goed zijn verlopen, hoopte ik stiekem op een eindtijd van 5u15. Het enigste minpunt bleek de voedingskeuze de dag vooraf te zijn: iets teveel genoten van de carbonparty, en dat samen met een paar alcoholvrije pinten ertussen in, bleef de maag tot bijna aan de wedstrijd geblokkeerd. 

Laat ons beginnen met het zwemmen. Om 8u30 of zoiets het water ingedoken. Onmiddellijk een goed ritme gezocht en mijn ademhaling voelde rustig aan. Veel lag ook aan het feit dat we de bodem konden zien. Na een paar boeien te hebben gepasseerd, begon de langste strook, tegen de zon in, met geen enkel boei meer in mijn vizier. Ik besloot dan maar blindelings mijn voorganger te volgen. Altijd alles onder controle kunnen houden. Doorheen het hele zwemmen nooit echt gepanikeerd maar toch ook niet met een supertijd aangekomen. Kan altijd beter.  

Fietsen. In het begin, opeens een kotsend gevoel, dan enkel maar gel en water. Na een halfuurtje kreeg ik eindelijk het gevoel om er voluit voor te gaan. Nu had ik er echt veel zin in. Het leuke van Almere is dat je de wedstrijd thuis kan brengen op het leuke Albertkanaal (mooi uitzicht, geen verkeer, verstand op nul) waardoor je er gericht kunt op trainen. De lange strook naar Lelystad is pittig, saai maar tegelijkertijd maakt het een eerlijk oordeel over je conditie. Je kan altijd sneller maar met welk nut als je daarna nog 21km moet lopen? Daarna volgen er smallere stroken, iets meer bochtwerk en wordt het op verschillende momenten heel druk. In de laatste rechtlijnige strook naar de finish was het kaf eindelijk terug gescheiden van het koren, en kon ik er eindelijk terug een pees op leggen. De trainingen hebben hun vruchten afgeleverd en waren zeker geen zonde van de tijd. 

Lopen. Het lopen ging tot km14 zeer redelijk, een resultaat van regelmatige en stevige wisseltrainingen. In de laatste ronde, later dan verwacht, besloot de maag eindelijk terug op volle toeren te werken. Een toiletbezoek en eindelijk verlost van al die rotzooi. Gefinisht in 5u22 en daar stonden Alizee en Bart me op te wachten. Zeer veel respect voor hetgeen deze twee “halve-afstand-rookies” hebben afgeleverd: Bart werd 56^steoverall en Alizee 197^steoverall en 3rde in haar leeftijdsgroep. Voor mezelf, een nieuwe ervaring erbij, een paar extra werkpunten opgesteld, en ik kijk nu al uit naar het volgende seizoen.