In Viersel stond mijn eerste non- drafting kwarttriatlon op het programma… Anders dan bij de meeste stond deze wedstrijd niet al lang gepland in de agenda. Toen de coach een maand geleden met het voorstel kwam om eind augustus eens een kwarttriatlon te doen, dacht ik namelijk dat het over volgend jaar augustus ging… Maar hoe dan ook ik zag het meteen zitten.

Zondag was het dan zover. Eerste kwarttriatlon. Maar ook eerste keer 10km lopen op wedstrijdtempo, eerste keer “eten” tijdens de wedstrijd, eerste non-drafting wedstrijd.

Het klaarzetten van de wisselzone zorgde al voor heel wat stress…  Eerst kon ik mijn nummer niet vinden, daarna was mijn bakje waarin ik mijn wetsuit moest gooien al in gebruik. Al bij al was dat allemaal nog wel snel opgelost. Dikke pluim voor de mevrouw van de organisatie in de wisselzone, die goed wist waarover ze het had en mij nog even het parcours en wisselzone uitlegde. Maar mijn stress-niveau was nu toch wel wat omhoog gegaan…

Snel nog een paar keer naar de wc en wetsuit aangedaan. En plots stond coach Mario daar. Hij herhaalde de opdracht nog eens en met de woorden HAVE FUN en kijk maar eens of je dat leuk vindt sprong ik het water in.

De wedstrijd

Ik lag klaar op de tweede rij en nam een snelle start. Ik probeerde me in de voeten te hangen van enkele dames voor me maar ik voelde al snel dat ik dit tempo niet zou kunnen volhouden en liet het tempo wat zakken waardoor ik alleen viel (dat dacht ik tenminste, op de foto’s is te zien dat enkele dames in mijn voeten hingen).  Net voor het keerpunt komt er een dame voorbij, maar ook haar moet ik laten gaan en ik blijf dus maar alleen verder zwemmen en probeer zo weinig mogelijk meters te verliezen… Eens voorbij het keerpunt zag ik hier en daar maar enkele vrouwen zwemmen en ik klom het water dan ook uit met het idee dat ik als 1 van de latere het zwemmen had afgerond.

Eens in de wisselzone zie ik nog enorm veel fietsen staan. Ben ik dan toch nog vlot uit het water vraag ik me af? Maar veel tijd om daar bij stil te staan had ik niet want er moest natuurlijk gewisseld worden. Wissel 1 ging enorm vlot en eens buiten de wisselzone riep men af dat ik als 24^ste dame de wisselzone verliet. Enorme boost en ik begon al een beetje te dromen van een plaats in de top 25. Maar het was nog lang…

Tijdens het fietsen een goed gevoel ook al werd ik wel ingehaald door enkele dames. Zeker in de laatste 10km, maar met de 10km die nog ging komen in het hoofd besloot ik die laatst kilometers op de fiets niet te zot te doen.

Wissel 2 dan. Het afspringen van de fiets, was bijna het einde van de wedstrijd voor mij… Ik had duidelijk gezien waar ik moest afspringen, maar iemand van de organisatie stond letterlijk op de streep waardoor ik bijna mijn evenwicht verloor en viel… Maar bijna is nog niet helemaal. OEF. Snel schoenen aan en lopen maar!

De eerste kilometer liep ik hard… TE hard. Gelukkig dat de coach daar stond om me er even aan te herinneren dat ik die 10km niet mocht onderschatten. In de eerste ronde liep ik al een aantal vrouwen voorbij, maar ook zag ik dat mijn tempo in dalende lijn ging… Ronde 2 net hetzelfde al waren de gaten tussen de dames hier al een pak groter. Op 1km nog wat aanmoedigingen van de coach en papa die me wisten te zeggen dat er op 200 meter nog een dame liep. Beetje versneld en nog een plaatsje vooruit.

Ik was moe, maar ben gedurende de wedstrijd nooit dood gegaan ondanks de enorme hitte. Ik eindigde als  jongste deelnemer in een tijd van 2:26:06 als 20^ste  (doel dat geen doel was ,was dus bereikt ;) )  En tot mijn eigen verbazing met de 6^e beste looptijd.

IT WAS FUN! De eerste kwart, maar zeker en vast niet de laatste!

Groetjes

Laurien