Na maanden aftellen en trainen was de tijd eindelijk aangebroken om op 15/8 te vertrekken naar Kopenhagen.
We vertrokken met de auto en konden redelijk vlot doorrijden. Natuurlijk met de nodige (plas)pauzes zodat de jongste telg van bijna 3j zijn kleine beentjes kon strekken. Aangekomen in het hotel na 20u… de kamer die we kregen was een echt kruipkot… We hadden gewoonweg geen plaats om al de bagage en het materiaal te stapelen. Het bed voor Thomas was een zetelbed… eenmaal uitgetrokken veranderde de kamer in een hindernissenparcours…
Vrijdag opgestaan, ontbijt en hup naar de inschrijving. Het enige voordeel van het hotel was dat het op ca 1200m lag van het gebeuren. Na het ontvangen van een nieuwe rugzak en de armband moest ik kiezen in welk tijdvak ik ging starten met zwemmen. Ik twijfelde nog even tussen -1u06 en 1u06-1u12, doch ik dacht aan de woorden van onze Jan. Het is beter dat anderen jou moeten voorbij steken dan omgekeerd… Dus rode badmuts, eerste wave! Onmiddellijk daarna naar de briefing. Om het uur in het Engels, om het half uur in het Deens… mijn keuze was snel gemaakt
Wat een saaie briefing was dat, een ingesproken powerpoint voorstelling! Geen ambiance zoals we die kennen van Ironman. Beetje jammer toch. Natuurlijk kende ik de athlete guide al bijna van buiten waardoor ik niets nieuws kreeg te horen.
Na de briefing naar de expo/shop, uiteraard een T-shirt gekocht met alle namen en een mooie fleece. Echter op de fleece staat op de achterkant ‘finischer 2019’, extra druk om aan te komen dus!
Terug naar het hotel, alles in de juiste zakken steken en klaarmaken om zaterdag af te geven. Voor de rest was het vrijdag platte rust. Ondertussen bleek dat vrijdag de beste dag was en dat het vanaf zaterdag ging regenen tot de maandag. Dju ik had op één ding niet getraind: fietsen in de regen… afwachten dus.
Zaterdag! De dag voor de wedstrijd. Wind, regen maar wel ca 18 graden. Tja de voorspellingen kwamen uit tot na de middag. Dan was het gewoon bewolkt. Na opnieuw een rustige dag vertrokken we rond 15u30 met de auto naar T1 gelegen aan de zwemstart. Volgens mijn nummer 2405 mocht ik de bike inchecken tussen 16u en 18u30! Bike geplaatst, blauwe zak en rode zak op zijn plaats! Nu nog eventjes mijn plaats onthouden en de timechip in ontvangst nemen.
De zenuwen begonnen serieus te komen…
Uiteraard vroeg gaan slapen om fris op te staan.
D-Day!!!! Wekker gaat af om 4u!
Feitelijk was ik al wakker van 3u30… onmiddellijk een stevig ontbijt gegeten en weg waren de zenuwen. Raar maar waar. Ik hoorde het regenen, zag de wind maar het deerde mij niet. Ik moest en zou zonder ongelukken aankomen!
Na het ontbijt vertrokken we om 5u20 naar de zwemstart. Gelukkig waren de ouders mee van mijn vriendin waardoor de kleine kon blijven maffen, niet wetende wat zijn papa te wachten stond.
Ondertussen was het gestopt met regenen! Wel nog steeds veel wind, maar dat zijn we gewoon door het vele kanaalrijden
Het was al goed druk aan de zwemstart, bandjes opgeblazen, drinkbussen en fietscomputer op de fiets. Afgeven witte zak en de zakken met special needs (bike en run).
De tijd vloog voorbij… wetsuit aan nog wat eten en drinken en om 6u25 mochten we wat inzwemmen. Het water voelde goed aan, volgens de officials was het 18,1 graden. Na wat heen en weer zwemmen was het tijd om naar het startvak te gaan. De dames pro gingen namelijk van start om 7u, wij vanaf 7u10.
Ondertussen zag je de massa atleten en supporters wat toch indruk maakt hoor. Vandaag ging ik geschiedenis schrijven in mijn sportieve loopbaan!!! Een volledige Ironman tot een goed einde brengen!!!
BAM de 8 dames zijn weg, lopen tot in het water en dan duik en beginnen zwemmen.
Nog 10’… nog wat babbelen met een Zweed, zwembril checken… 5-4-3-2-1 GO!!!!
We waren vertrokken! Door de rollingstart weinig hinder van andere zwemmers. Het zwemmen voelde meteen goed aan. Je zag steeds de bodem van de lagune waar we zwommen, ook wel tof. Iets minder tof waren de slokken zout water die je soms binnenkreeg… Weeral wat ORS uitgespaard dacht ik Ik kon een goede pace aanhouden, zonder me te forceren. Ik was benieuwd naar de zwemtijd! Tijdens het zwemmen heb ik geen enkel moeilijk moment gehad, wel was het tegen stroom natuurlijk iets zwaarder maar al bij al had ik blijkbaar daar niet veel moeite mee. De laatste rechte lijn… je ziet de zwarte boog waar je naartoe moet!
Kicken is het! Nog een tandje bij en hup we kunnen plots terug staan, einde van het zwemmen… Tijdens het lopen naar T1 zag ik de zwemtijd: 1u04!!! Me happy!
In T1 mijn tijd genomen om de koersbroek en T-shirt van de club aan te doen. Mijn wedstrijdpak diende om te lopen.
Nog een plasje, wat eten en drinken en weg waren we naar de fiets. Fiets genomen, nog wat lang lopen tot waar je mag vertrekken en hup weg was ik voor 2x 90k!
Ondertussen waren de straten aan het opdrogen en zag het er zwaar bewolkt uit. Om het kwartier drinken, ieder uur een reep of een gel, het voedingsschema werd vlot gevolgd!
De eerste 40k waren zo goed als vlak langs de kustlijn, hier en daar wat kleine heuvels tot ca 3% maar niets dat pijn deed. Ik reed dan zo’n 33-34 per uur met wat overschot. Na ca 43k gingen we linksaf en was het iets meer op en af. Dit ging zo een hele tijd door tot km 83 Geels Bakke een beklimming waar ik toch klein moest schakelen. Het stond er vol volk met speaker en ambiance!!! Hoe leuk was dat! Eventjes gestopt aan het aid station om de special needs bag op te pikken (3 bidons, repen en gels) en weg waren we.
De tijd vloog voorbij, de benen waren goed en ik kon een gemiddelde aanhouden van ca 32. Heel tevreden dus want ik moest nog wat reserve inbouwen voor het lopen!
Na 5u37 aangekomen!!! Amai ik had rond 6u15-6u30 verwacht!!! Had ik toch niet te snel gefietst. Nee hoor wattage was ok, benen ook, dus prima tijd. Me weer Happy!!
De fiets werd door vrijwilligers opgevangen waardoor je onmiddellijk naar T2 kon lopen.
Tijdens het lopen naar T2 voelde ik al dat de benen nog steeds ok waren!
In de T2 tent (voor de nudisten) volledig andere kledij aangetrokken. Nu in mijn wedstrijdpak de marathon aanpakken. Terug wat gegeten en gedronken en weg waren we! Niet voor 42,2k maar voor 4x 10,5k
Wat een ambiance langs het parcours, ik keek eventjes op de klok, ai 5:45 das te snel! Voor de zekerheid trager beginnen lopen aan 6-6’15, het tempo waarop ik getraind had. Ondertussen gingen de hemelsluizen helemaal open en werden we kletsnat… Het parcours had zo enkele nijpende kleine hellingen… de eerste ronde liep ik die nog op, de tweede ronde wandelde ik die op (ik was zeker niet alleen). Jammergenoeg begon na 15km ook mijn maag wat op te spelen. Dus geen 3 gels per uur want dat gaat niet lukken… plan B? We beginnen vanaf nu met wat cola te drinken en 1 gel per uur.
De cola was op dat moment wel een wondermiddel! Ik voelde me terug beter, ik kreeg wat meer energie. Halverwege besloot ik wijselijk om soms een paar honderd meter te wandelen en dan terug te lopen. Zo kwam ik km na km dichter bij het einddoel! Wel één groot nadeel… de special needs zakken voor het lopen lagen allen door elkaar, begin maar te zoeken pfff. Na 5’ zoeken heb ik het maar opgegeven… Gelukkig had ik net genoeg bij omwille van een minder verbruik door de maag. Dan maar opnieuw beginnen lopen, het rare was dat de tijd vliegt, ik had op een bepaald moment niet de indruk dat ik al langer dan 4u bezig was. Met nog wat meer pauzes op het laatst zag ik de kaap van de 40. Op adrenaline liepen we verder tot ik plots richting rode loper mocht afslaan!
Wat een gevoel, wat een ontlading, wat een ambiance!!! Echt een waar kippenvel moment! Hiervoor heb ik het allemaal gedaan! En dan weerklinken de magische woorden… YOU ARE AN IRONMAN!!! Fenomenaal gevoel, ik heb het gedaan, een volledige triathlon!!!! Wie had dat drie jaar geleden durven denken… De welverdiende medaille zal een ereplaats krijgen! En dan pas zag ik mijn eindtijd… waar ik oorspronkelijk dacht aan 13-14u zag ik 12u27! Wauw wat was ik tevreden!!!
Een onvergetelijke dag en prestatie die niemand mij nog kan afnemen.
Behalve wat onderkoeling (wind en regen)en een lege, ambetante maag voelde ik mij nog redelijk goed.
Op naar het hotel (warme douche), om daarna volop na te genieten van de prestatie!
Bij deze wil ik speciaal Mario bedanken die me al vanaf het prille begin heeft begeleid en ondersteund! Natuurlijk wil ik ook mijn vriendin bedanken want iedereen weet hoeveel tijd dat je spendeert aan de voorbereiding voor een full distance…
En alle clubmakkers die alles op de voet hebben gevolgd! Dat deed echt deugd!
Oja… ga ik nog een volledige doen?
Zeer zeker