Woensdag 2 sept stond ik samen met een 10-tal militaire ploeggenoten aan de start van misschien wel de mooiste en zeker de grootste triatlon van ons land.

Ruim 1000 deelnemers aan de start wat ze daar mooi weten op te lossen door het starten in verschillende waves. Onze militaire delegatie mocht starten in de reeks van de grote kanonnen. Vreemd genoeg moest ik in wave 8, waarschijnlijk omdat mijn tijd van 2j geleden niet goed genoeg was (wave 8 was de +40j). Ik wist dat er nochthans ook 40-plussers in de pro reeks mochten starten, maar soit.

De zwemstart was zalig, geen geduw en getrek. Na een 100 tal met lag ik tot mijn grote verbazing aan de leiding. Ik snapte het niet en dacht : “Miljaar ik zit hier bij nog minder goeie zwemmers als mezelf”. Dat betekende dus ook dat de beste +40tigers in de andere wave zaten. Dan maar alleen verder zwemmen en ik kwam als eerste van de groene mutsen uit water. Het gaf een leuk gevoel om als eerste in uw reeks aan het fietsonderdeel te kunnen beginnen.

Ik voelde mij al een halve pro en dacht bij mezelf : “nu kraan open en 45 km knallen”.  Er was veel wind! Het fietsen op zich ging prima, alleen vervelend zo om er zovele te moeten inhalen. Soms hindert dat wel. Ik hoopte er een andere hardrijder voorbij ging komen dan kon ik hem gebruiken als een mikpunt. Maar er kwam geen.

Toen ik aan het looponderdeel begon had ik meteen goede loopbenen. Ik heb mijn beste 10km gelopen in jaren.

Voldaan kwam ik over de streep met een knappe 34ste plaats overall. s’ Avonds in de auto kreeg ik een verrassend berichtje dat ik 1M40 was. Ik kon het bijna niet geloven! Dit geeft een zalig gevoel en smaakt naar nog.

Volgend jaar misschien met een delegatie van Triatlon Team Limburg naar de Zwintriathlon. Jullie zullen het een toffe wedstrijd vinden.