Joris talks : The Legend Trail

Voor zij die Legends niet kennen een korte introductie. Legends trail is met 250 kilometer de langste trail van België uitgevonden door Tim en Stef. Het parcours telt +- 7500 positieve HM en +-7500 negatieve HM (vooral de negatievef worden belangrijker naarmate de wedstrijd vordert). In totaal zijn er 4 checkpoints om bij te tanken. Gezien de lengte is het traject niet uitgepijld, maar moeten alle deelnemers zelf navigeren m.b.v. voorziene kaarten en/of GPS. Het vertrek is steevast vrijdagavond om 18.00 aan de lokale brasserie van Achouffe Hierdoor trail je vaker ‘s nachts dan overdag.

Mijn specifieke voorbereiding voor Legends begon pas 4 feb, een goede maand voor legends, met de trail “From dusk till dawn”. Hier zou ik sinds lang nog eens ‘s nachts lopen over een parcours van 40k. Verder wou ik nog mijn nieuwe regenbroek testen. Helaas was er geen neerslag en was het vooral zweten in mijn regenbroek. De meerwaarde van het trainingsmoment vond erna pas plaats. Met legendary race directors Stef en Tim achter de toog kwam het besef dat ik veel te laat was begonnen met mijn specifieke voorbereiding. De concurrentie was er immers al maanden mee bezig. Er gingen zelfs geruchten dat sommige het hele parcours verkennen! Een pint en vele koffies later reed ik zeer gemotiveerd terug naar huis en plande mijn eerste 2 recce’s diezelfde nacht. Zaterdagochtend om 0500 AM dan toch maar gaan slapen.

De eerste recce was al meteen het volgende weekend. Ik vertrok 10k voor CP3 tot aan CP4. Dit is goed voor 60 kilometer in het totaal en de passage van de Ninglinspo. Door de winterse omstandigheden was het toch een pittige tocht geworden. Het weekend daarna was de volgende recce van CP4 tot de finish. De verkenningen waren zeker nodig, want veel van het parcours herinnerde ik me niet meer :-) Het feit dat ik beide recces kon afwerken, gaf me vertrouwen. Dit was iets wat me het jaar ervoor niet gelukt was (alhoewel ik legends toen wel had uitgelopen), raar maar waar.

Met nog een 10-tal dagen voor de start maak ik de balans t.o.v. vorig jaar. Conditioneel sta ik verder, de logistieke voorbereiding staat meer op punt, motivatie in overvloed. Mentaal ben ik zelfs klaar voor een wedstrijd van 250k. Vorig jaar liep ik slechts van CP tot CP. Ik moet er enkel nog voor zorgen dat ik blessurevrij en fit aan de start sta. De overige dagen denk en praat ik enkel nog over Legends. Bedankt karen voor je geduld ;-)

De eerste kilometers van een lange wedstrijd zijn nooit plezant. De blaas zit overvol, omdat je de dagen ervoor praktisch vergroeid bent met een bidon. Heel je lichaam voelt log, omdat je ruim boven je wedstrijdgewicht zit van al het carboloading. De spieren zijn niet wakker, omdat je toch niet opwarmt voor zo’n afstand. Verder bevordert het taperen de eerste inspanning ook niet. De kers op de taart is de rugzak van 5 kg. Om  toch even aan te geven dat trailers niet de hele afstand wandelen, de splits van de eerste 5k: 5:32, 4:44, 4:50, 5:27 en dan 7:43 met de eerste hoogtemeters. Van bij de start heb ik me in de kopgroep gezet. Met een vijftal malen we de hele eerste etappe af. Een super gevoel heb ik nooit gehad. Integendeel, na 20k waren mijn quadriceps al verzuurd en zat ik al in de bosjes met diarree.

Zaterdag 2:45AM kwamen we aan CP1 in Hotton. Door het goede weer wisselde ik mijn Salomon Speedcross in voor de Vario. Na een snelle bevoorrading stonden we een uur later terug buiten. Dirk (Legendary finisher 2016) zal door een valpartij nog voor CP1 dan al de wedstrijd moeten staken. Latere winnaar Teun die zelfs na ons binnenkwam, had de snelste bevoorrading en nam al 5 minuten voorsprong. Nog even liepen we in groep, maar daarna vormden de groepen die bijna het hele wedstrijdverloop zou typeren: Teun alleen op kop, met slechts enkele kilometers daarachter een groepje met Benny, Ivo en ik.

Zaterdag 11:30AM komen we aan CP2 in Oneux. Na een dik uur staan we weer met 3 buiten klaar voor de kortste etappe. Dit was ook de etappe waar het voor mij verkeerd ging. Met slechts 35k een onderschatte etappe. Daarenboven had ik me op alles voorbereid, buiten het goed weer. Alle soorten kledij had ik meegenomen buiten een korte broek. Namiddag was het 15°C en geregeld zonneschijn. Ik was zo jaloers op de lopers met een korte broek. Veel zweten, te weinig drinken en praktisch niets gegeten, ik voelde me slecht. 10 kilometer voor het CP lukte het me niet meer om te lopen. Noodgedwongen liet ik Ivo en Benny gaan. Ik dacht hoe lang de overige 100k al wandelend nog zouden duren en ik liet m’n hoofd hangen. Ik was er helemaal klaar mee. Aangekomen om 18:00PM aan CP3 dacht ik enkel aan slapen. Het voetbad sloeg ik over en meteen onder de douche, zodat ik kon slapen. Afspreken met Karen om mij wakker te maken, deed ik niet. Ik ben er klaar mee, Legends als eerste DNF is niets om je voor te schamen.

Wanneer Benny en Ivo wakker werden, vroegen ze of ik mee kwam. “Nee, vertrek maar zonder mij”, antwoordde ik. Nog later kwam Karen vragen of ze mij wakker moet maken samen met de volgende lopers die net zijn binnengekomen. Dan zou ik nog minstens 2 uur kunnen slapen. Ik dacht “nee, ik ben er klaar mee”, maar zei ja om snel terug te kunnen slapen. Helaas moest ik naar het toilet. Voor ik doorhad wat er allemaal gebeurde, had ik kleren aan, had ik gegeten en kreeg ik een massage. Damn, wat had Karen dit goed gedaan, want ik wou er helemaal mee stoppen. Sterker nog, op dat moment had ik terug goesting om te lopen.

Slechts 8k achter Teun, vertrok ik zaterdag om 22:50PM de nacht in voor een solo van 52k. Ondertussen kregen we ook het beste weer van heel het weekend. Een beetje druilerig weer met een temperatuur van een paar graden. Perfect om gas te geven. Door de massage voelde de benen als nieuw en in het kopke zat het weer goed. Heel de etappe liep ik met het beste gevoel van heel het weekend.

Aangekomen aan CP4 vertelde Karen dat de andere nog niet lang zijn toegekomen. Ik heb veel tijd kunnen goedmaken en achteraf gezien mijn finale al gelopen. De inhaalrace heeft veel energie gekost en ik maak de tactische fout om niet met de rest terug te vertrekken. Ik blijf nog even in het CP om daarna anderhalf uur te crossen om de kop van de wedstrijd te bereiken. Het zal een chasse patate worden, want zij zijn nu ook aan hun finale begonnen. Aangekomen aan CP4.1 bovenaan de skipiste zet ik me in de kampeerstoel en besluit dat de wedstrijd gedaan is. Benny en ik gaan het laatste stuk samen wandelen/joggen. Na 46h of een dikke 10h sneller als vorig jaar komen we samen over de finish.

Nog even mijn hoed af voor de winnaar Teun die een zeer sterke wedstrijd heeft gelopen, zo goed als alleen en enkel op kaart! Bedankt aan Stef en Tim om de wedstrijd te organiseren. Bedankt aan de vrijwilligers om ons te ondersteunen en het mogelijk maken om te finishen. Volgend jaar lijkt het me plezant om het eens langs jullie kant te beleven. Al lijkt 2020 me wel een mooi jaar om het nog eens te lopen ;-)

Omdat de afstand wel tot de verbeelding spreekt, hier nog een F.A.Q:

Zei je 250 kilometer?

Ja, 250 kilometer.

 

Waar is het?

Aangezien het een lus van 250km is, spreken we over heel de Ardennen. Niet van 1 locatie.

 

Hoelang slaap je?

Dat kies je zelf. Zolang je aan 4km/h gemiddeld komt, kan je slapen. De snellere lopers die tijd hebben om te slapen, willen zo snel mogelijk terug op het parcours zijn. De tragere die hier geen tijd voor hebben, worden met veel liefde uit de checkpoints gezet.

 

Hoever loop je aan 1 stuk?

De langste etappe telt 63km van de start tot CP1. Als pauzes van minder dan een uur niet meetellen dan 155km van de start tot CP3. Aan CP3 ben je toch al 24h non stop bezig. Dit is dan ook het moment dat velen even hun ogen sluiten.

 

Wandel je?

De natuur met zijn glooiend landschap bepaalt. Op kortere afstanden kan je al eens iets forceren. Op het langere werk krijg je de rekening achteraf wel gepresenteerd.

 

Hoe train je voor Legends?

Veel sporten, niet per se veel lopen. Mijn maandelijkse training-en wedstijdloopkilometers vanaf september: 150k, 220k, 120k, 110k, 220k en 180k in february

 

Hoeveel gellekes neem je?

Zeer weinig, 2 à 3 in 2017. Vorig jaar heb ik geleerd dat op zo’n afstand vooral het echte eten telt. Tussen elk checkpoint had ik altijd een kipburger, snee paleo vogelbrood, homemade notenbar, …