Na mijn oproep via FB over de eventuele afgelasting van de kraftman off-road triathlon in Rotem, waren er toch 2 extra ETL-leden (Jan Castro & Rob Simons) bereid om de sprong op ongekend terrein te wagen…SUPER! And welcome to my kingdom.

Zo stonden we afgelopen zondag 14/9/’14 dus aan de start van dit off-road evenement. Rob in ik kozen voor de korte afstand. Intertijd heb ik besloten:”zolang ik geen top 10 haal op de korte afstand, geen lange afstand voor mij” “MAXIMUS” (wie heeft hem?) –Thibault en “DUURKANON” van de club Jan kozen voor de lange afstand.

Om precies 11u werden we opgang geschoten in de zuidwillemsvaart. Na een redelijke zwemprestatie (9’:mijn grote werkpunt) klom ik als 18de op de oever. Voila, dat is al acht plaatsen beter dan vorig jaar maar nog heel ver van een eventuele top 10… ASAP wisselen en met 6 atleten verlieten we gelijktijdig T1 op weg naar mijn element: met de MTB op zéér gekend terrein…tactisch plan gereed – energiepeil op max. LET’S GO!

Als laatste dook ik mee het bos in om na 2 km als eerste van dit zestal de eerste moeilijke zone aan te vatten. Eens kijken wat ik bij mij heb…al gauw waren we nog met drie om ronde twee aan te vatten en onderweg raapten we een aantal concurrenten op. Vederop werd ik gepasseerd door één van mijn twee metgezellen. Stevig ging hij niet tekeer maar ik opteerde toch voor mijn eigen strak tempo aan te houden want er komt nog zoiets als een trailrun met 2 passages om u tegen te zeggen, nietwaar ROB, JAN & THIBAULT?
Daar was Jelle Clijsters (clubgenoot nvdr) ineens, technische problemen zo leek, vlak voor een lastig punt (mmmhhh echt moeilijk moment) Een smalle geul waar ge best op kop rijdt en niemand met problemen voor u wilt. Daarom vroeg ik vriendelijk om als eerste mogen aan te vatten…”doe maar:” zegt Jelle. Knap vond ik dat omdat ik Jelle in normale omstandigheden een paar niveau’s hoger inschat als mijzelf. Maar dit is dus off-road-racenen hier zijn dus nog extra bepalende factoren.”niet opgeven:” riep ik nog, want ergens verwachte ik hem nog terug te zien als hij zijn problemen opgelost kreeg.
Helling 2 en mijne rechtstreekse concurrent begint ineens te kraken…yes! Dit moeten we afmaken op helling 5. Met moeite sluit hij terug aan en op de volgende technische helling gaat hij van de fiets (dat moeten er wel meer) veel verschil in afstand levert dit niet op maar waarschijnlijk wel in energie-verbruik. NR 5: knallen nu! Alle registers open en bye bye… goed afdalen, de weg over, vlot over helling 6 passeren aan de talrijk opgekomen supporters en dan richting T2.

Wat hoor ik nu:”de speaker roept: positie 7”…amaai ga ik dat kunnen houden? Gaan Kurt, Gaan. Onmiddellijk stevig van leer op de hellingszone vlak na T2. Nog goede raad van pa tijdens m’n passage bij hem en het lont was aan…hoe lang ging dat zijn? Na heuvelzone 1 komt een moeilijk te belopen lang stuk waar tempo zoeken mogelijk is en wie passeert me daar ineens: Jelle Clijsters. “Goed gedaan/bezig man:” zei ik,”gij ook:” hij terug en hij gaf me nog wat background info. Thx daarvoor want ik bleek nog niet volledig safe te zitten om positie8 binnen te halen. Alles op alles en meer gas en hahaaaa, iemand in het vizier tussen mij en Jelle, die ga ik pakken, het keerpunt komt inzicht als ik tot op 20 meter nader en wat doet mijnheer…ipv van het keerpunt te volgen (grote fluo groene pijl) loopt hij recht door…bummer! Dit hoort er allemaal bij, keerde dus op pos. 7 en keek een 1ste maal achter mij: niemand, maar ja in het bos kunt ge u al eens vergissen. Op weg naar 2 heel moeilijke passages…zeer steile stukken waarvan de laatste echt de klap op de vuurpijl is, alles staat nu brand en dreigt te ontploffen, maar dat doet het juist niet. Ik kan mij juist lopend houden en na 50m kom ik terug in een redelijk tempo.

Finishen nu, op adrenaline begint alles nu beter en beter te draaien en in de verte hoor ik de speaker al. Nog voorbij mijn lievelingsdeel van het parcour (snelle technische strook stijgen/dalen) en ik vlam nog echt naar de finish…7de … echt waar! YIEHAAAA, best ever, WE dit it!

Rob komt voldaan als 14de over de streep en vond het een echt apparte ervaring, alvast eentje om nog eens te doen zei hij. In de lange afstand was ik getuige van twee krachtpatsers van de club. Wij zijn hun tijdens het loopgedeelte op die fameuze helling gaan aanmoedigen omdat ik weet dat ge daar alle steun kunt gebruiken (ook die van de bomen,hè Jan J). Jan presteerde het in zijn eerste officiële Xterra 10de te finishen als vierde master op een handvol seconden (en dat is wel een beetje jammer) van plaats vier. Ferm gedaan Jan. Thibault wordt na een zeer pijnlijke loopproef (bloedblaren) 13de, maar toch nog 2de in zijn reeks. Goed gedaan Thibault.

Laat het vuurwerk nu maar knallen dit was ROTEM ’14: ROTEM ’15, bij leven en welzijn here we come en PS: wat we beloven doen we DE LONG DISTANCE (ai ai ai hoe ga ik dat doen J)

Dank u aan iedereen die mij bijstaat om dit niveau te bereiken.

Kurt