Zaterdag 18 juni 2016, een datum die ik mij een half jaar geleden als doel heb gesteld. Mijn eerste Ironman 70.3 in Luxemburg.

De voorbereidingen op deze dag verliepen allemaal vlot, zowel in mijn zwemmen, fietsen en lopen merkte ik duidelijk verbeteringen. Tot ik in maart ben beginnen te sukkelen met stressfracturen in mijn voet. Mijn zwem en fietstrainingen heb ik kunnen doorzetten. Maar met lopen ben ik uiteindelijk volledig moeten stoppen.

De week voor Luxemburg was dan ook zeer stresserend. Woensdag nieuwe MRI van de voet en de uitslag van deze scan zou bepalen als ik vrijdag al dan niet zou vertrekken richting Luxemburg. Er werd mij vertelt dat het veel beter was, maar de breuklijn was nog altijd zichtbaar. Na verschillende keren van gedacht te zijn veranderd, heb ik vrijdagochtend toch besloten om te vertekken en te kijken hoe ver ik zou geraken.

Daarbij kregen wij nog te horen dat het zwemonderdeel, vervangen werd door een loop van 5km. De triatlon werd dus een duatlon, dit omdat er te veel stroming was in de Moezel.

Na maanden niet meer fantsoenlijk gelopen te hebben, stond ik aan de start van een Ironman 70.3 met maar liefst 26km lopen. Met een bang hart ben ik vertrokken en verbaasde ik mezelf om pijnvrij en aan een redelijk tempo de eerste 5km te volbrengen. Éénmaal op de fiets voelde ik mij in mijn element en de volgende 90km voelde dan ook goed aan. Ondanks enkele felle regenbuien over ons hoofd te hebben gekregen.

Terug aangekomen in de wisselzone, loopschoenen aan en kijken hoe ver ik geraak. Eerste 5km verliepen vlotjes. Waarna het toch snel bergaf ging. Zowel mentaal als fysiek kreeg ik het zwaar de laatste 16km. Het was lopen van bevooraardingspost tot bevooraadingspost, om daar telkens even te recuperen en iets te eten en te drinken. Mijn geluk is geweest dat het rondjes van 5km waren, er stonden veel toeschouwers en je werd continu omringd door andere deelnemers. Dit motiveerde telkens om verder te gaan. Uiteindelijk gestart aan mijn laatste ronde, wist ik dat ik de finish ging halen. Laatste 1,5km was meer wandelen dan lopen, maar met het oog op de finish de laatste 100m nog even een versnelling geplaatst.

Super blij was ik dan ook aan de finish mijn medaille te mogen ontvangen en mijn supporters te zien staan!

Deze wedstrijd was voor mij eentje puur op doorzettingsvermogen. Mijn volgende doel ligt op 14 augustus, met in Ironman 70.3 in Wiesbaden. Ik hoop voor deze wel blessurevrij te kunnen trainen, om uiteindelijk te laten zien waar ik zo hard voor gewerkt heb.

Groeten

Jolien