Na de apocalyptische omstandigheden met tropische temperaturen tijdens de Ironman van Frankfurt 2015 start de zoektocht naar de volgende uitdaging.
Na wat opzoekwerk en rekening houdend met de sociale en familiale verplichtingen terechtgekomen bij de Ironman Barcelona, oktober 2016.
Alleen sta je natuurlijk nooit aan de start, maar gaandeweg werden er meer en meer bekenden aan de startlijst toegevoegd, samen met de supporters/begeleiders een toffe bende.
Het vooropgestelde doel was een tijd van onder de, voor mij, magische 10uur en dit globaal verdeeld over 1u10 zwemmen, 4u50 fietsen en belangrijk nog een 3u30 lopen. Ambitieus maar niet onmogelijk. De (loop-)trainingen liepen beter in vergelijking met een jaar geleden maar als een week voor de start na het eten van enkele scampi’s een hele nacht buikloop en overgeven mijn deel wordt, slaat de twijfel toch toe…
Op donderdag het vliegtuig op richting Calella, enkele dagen acclimatiseren, wat watergewenning in de zee met fauna en flora (kwallen…) en rustig wat losfietsen. De darmtransit is intussen hersteld.
Race day
Op 2 oktober via een rolling start rond 8u30 de Middellandse zee in voor 3,8km zwemmen in helder, golvend maar warm, 22°C, zoutwater. Belangrijk: relax zwemmen, energie sparen en geen paniek. Na net geen 1u07 terug aan wal en al voor op schema.
Rustige wissel maar ook hier alweer een kleine 5minuten gewonnen in vergelijking met Frankfurt vorig jaar.
De fiets op, traditioneel mijn beste onderdeel. Maar hoe hevig de atleet ook staat, een IM is in mijn overtuiging een dag gecontroleerd en berekend sporten maw de hartslag rond de aerobe drempel trachten te houden en het voedingsplan tot op de minuut uitvoeren.
De fietsroute is een golvende autostrade langs de prachtige kustlijn met wind in de rug bij het wegrijden, even een helling tussendoor en wind tegen op de terugweg.
Fietser na fietser, of beter peloton na peloton voorbijgereden en na een fietsproef van 4u39 gewisseld. Voor op schema maar wat zit er nog in het vat?
Na de obligate sanitaire stop onmiddellijk in het juiste ritme bij het lopen beland met een tempo rond 4min30 aan een hartslag van net boven de 150, perfect volgens het wedstrijdplan. De eerste helft van de marathon loopt verbazend vlot en kan ik het tempo ongeveer stabiel houden.
Maar it ain’t over till the fat lady sings…De hartslag zakt na km 25 richting 140/‘ en wil niet meer omhoog, het tempo volgt de dalende trend naar een dikke 5min/km. Nu de knop omdraaien. Op deze momenten zijn de supporters van goudwaarde, waarvoor dank! Lopen verandert in joggen van drankpost tot drankpost, rustig cola drinken en verder. Van kilometer naar kilometer met een gedachte: het ene been voor het andere blijven zetten.
Met een marathontijd van 3u26 de rode loper op en na 9u20min43 over de finish! Fantastisch als een jaar voorbereiding en opoffering leidt tot het gewenste resultaat of beter I love it when a plan comes together!