Wim talks : T2 Weiswampach

In de voorlaatste manche van het T2 circuit moesten we naar Weiswampach in Luxemburg. Ditmaal geen sprint afstand maar een kwart in een drafting formule. De afstanden zijn ons allen welbekend: 1500m zwemmen, 40km fietsen en 10km lopen.

Het fietsparcours zag er wel leuk uit. Een sterk golvende omloop met enkele steilere stukken, hier kon ik me volledig in vinden. Ook de loopronde was wat op en af, een wedstrijd die dus volledig op mijn maat was uitgetekend.

Het zwemmen vond plaats in een vijver waar het water al iets frisser was als we de laatste tijd gewoon waren, een 18 graden. Dit viel al bij al goed mee. Over de start van het zwemmen had de organisatie blijkbaar iets minder nagedacht. Na nog geen 100m moest er een haaks keerpunt genomen worden…

De start werd met een vrij mager toeterke gegeven. We zijn als team goed weg. Ik zie Mario, Jan en Joris langs en voor mij zwemmen. Aan het keerpunt begint de miserie voor mij: er word letterlijk over mij uit gezwommen en iets verder krijg ik een elleboog op mijn rechteroog. Gevolg is dat ik moest stoppen om de zwembril terug juist te plaatsen. Hierbij verlies ik dan ook nog de lens van mijn rechteroog. De aansluiting was ik natuurlijk helemaal kwijt, dit ging niet echt volgens plan.

Eenmaal uit het water begint het volgende gevecht, namelijk dit met mijn wetsuit wat ik niet openkrijg. Halfweg zat de ritssluiting vast. Ik probeer uit alle macht het pak van mij af te sleuren maar dit lukt niet. In mijn razernij scheur ik het pak tot bijna halfweg. Uiteindelijk ziet iemand van de organisatie mij bezig en snelt toe om te helpen die ellende van mijn lijf te halen. Het duivelke op mijn schouder gaf even aan om op te geven, maar ik heb toch maar de fietsschoenen aangedaan om er nog het beste van te maken.

En dat beste ervan maken viel nog mee. Ik wist ook dat de vogels vliegen waren en dat het niet meer om de knikkers ging, maar het gevoel in de benen was zeer ok. Het fietsen in de eerste ronde was bij momenten gevaarlijk. Met maar één oog op een onverkend fietsparcours was het vrij lastig bochten inschatten. Er werd in het groepje waar ik zat ook niet goed samengewerkt, het ging veel te traag naar mijn goesting. Ik zag ook geen peloton meer voor ons rijden, dus een sprong wagen was ook geen optie. Maar goed, tot daar de klaagrede. Na vier ronden waarin eigenlijk niet veel gebeurde kwamen we aan in de wisselzone.

In het lopen kon ik meteen tempo beginnen maken. Eindelijk kon ik mij ontdoen van de mannen (lees lamzakken) waar ik op de fiets mee samen zat. Dat was best leuk, ook het feit dat ik alleen maar ingehaald heb maakte dat ik er toch nog een fijne ervaring aan overhoud.

Als team stonden we als eerste in het algemeen klassement. Na vandaag staan we op plaats drie. Onze naaste concurenten TriGTen 3PT hadden wat team wijzigingen aangebracht waardoor ze toch iets beter uit de verf kwamen. Dit geheel terzijde want het was een heel leuke en gezellige namiddag waar elk van ons het beste van zichzelf heeft gegeven en is dat nu net waar we bij Triatlon Team Limburg zo goed in zijn!

De volgende en laatste editie gaat door in Ieper, half september. Tot dan!

Groeten Wim